ای کاروان! ای کاروان! من دزد شبرو نیستم من پهلوان عالمم من تیغ رویارو زنم بر قدسیان آسمان من هر شبی یاهو زنم گر صوفی از لا دم زند من دم ز الاهو زنم باز هوایی نیستم فاتیهوی جان آورم عنقای قاف غربتم کی بانگ بر تیهو زنم؟ خاقان اردودار اگر از جان مگردد ایل من صاحبقران عالمم بر ایل و بر اردو زنم خیز ای توانگر پیش من بنشین به زانوی ادب من پادشاه کشورم کی پیش تو زانو زنم؟